Pracownia Rzeźby jest miejscem, w którym kształtuje się indywidualna postawa artystyczna studentów poprzez dokonania twórcze, refleksję nad współczesnością i dialog z tradycją.
Rzeźba rozumiana jest tu szeroko – jako żywa, zmienna praktyka artystyczna, będąca zarówno osobistą wypowiedzią twórców, jak i narzędziem budowania tożsamości, kultywowania pamięci oraz inicjowania relacji społecznych. W tym sensie pracownia staje się laboratorium form i idei, w którym studentki i studenci uczą się łączyć wrażliwość artystyczną z odpowiedzialnością za własne decyzje.
Program nauczania opiera się na stopniowym poszerzaniu zakresu doświadczeń – od klasycznej formy rzeźbiarskiej, przez poszukiwania formalne w różnych materiałach i mediach, po samodzielne realizacje artystyczne o charakterze konceptualnym i społecznym. Kolejne lata studiów prowadzą od pracy nad tożsamością jednostki ku refleksji nad szerokimi kontekstami cywilizacyjnymi i kulturowymi, takimi jak migracje, tolerancja, pamięć, kryzys klimatyczny i inne.
Szczególnym elementem programu jest przygotowanie studentek i studentów do świadomego funkcjonowania w polu sztuki – zarówno poprzez rozwój warsztatu i języka artystycznego, jak i poprzez praktyczne ćwiczenia z zakresu projektowania własnych wystaw, nawiązywania relacji z przedstawicielami świata sztuki.
Wiedza i doświadczenie stanowią w pracowni niezbędne ramy dla twórczej kreacji. Ich połączenie z indywidualną ekspresją i krytycznym namysłem nad rzeczywistością pozwala studentom tworzyć dzieła, które wpisują się w żywy dialog współczesnej rzeźby z dziedzictwem kultury polskiej i światowej.
Koło Naukowe 44
Na Wydziale Rzeźby prowadzi działalność Koło Naukowe 44 wywodzące się z Pracowni Rzeźby prof. Adama Myjaka. Główną inicjatywą naszego koła jest promocja twórczości studentów naszego Wydziału. Pragniemy stworzyć przestrzeń oraz możliwości do działań takich jak wystawy, wernisaże, plenery, sympozja, wykłady, oprowadzania kuratorskie, które dadzą nam nowe możliwości rozwoju. Jedną z naszych inicjatyw był plener rzeźbiarski „Ślady Hasiora. Wyrwane z ziemi” oraz warsztaty w drewnie, odbywające się w Białce Tatrzańskiej. Projekt został poszerzony o kuratorskie oprowadzania w: Galerii Władysława Hasiora i Willi Oksza fili Muzeum Tatrzańskiego oraz Galerii Antoniego Rząsy w Zakopanem. Plener „Ślady Hasiora. Wyrwane z ziemi” wzbogacił uczestników o niepowtarzalne doświadczenie stworzenia kolektywnej pracy monumentalnej w przestrzeni publicznej. Kolejnym działaniem było Sympozjum Rzeźbiarskie „Korzenie Rzeźby” odbywające się również na Podhalu w Białce Tatrzańskiej i Zakopanem. Uczestnicy Sympozjum wykonali indywidualne projekty w drewnie a także kolektywnie „Ścieżkę edukacyjną”. Inspiracje czerpali ze spotkań historyczno – badawczych w Zakopanem zorganizowanych przez Muzeum Tatrzańskie oraz Galerię Antoniego Rząsy. Sympozjum
uwieńczyła wystawa „Korzenie Rzeźby” odbywająca się równocześnie w trzech obiektach Muzeum
Tatrzańskiego – Chałupie Gąsieniców Sobczaków, Willi Kolibie oraz Willi Okszy.
Wystawa zagościła na Mazowszu w Muzeum Rzeźby Jana Szczepkowskiego – Willi Walerii –
Milanowskim Centrum Kultury.
Koło Naukowe 44 zostało nagrodzone w Konkursie StRuNa 2025 Wyróżnieniem w Kategorii Debiut Roku oraz I Nagrodą w Kategorii StRuNa Art za projekt „Korzenie Rzeźby”.
