Rok 1904 oficjalnie uważa się za datę, która daje początek naszej uczelni. W strukturze ówczesnej Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, Rzeźba jest już istotną jej częścią. Powierzona wybitnemu artyście jakim był Dunikowski, stosunkowo szybko stała się żywą i nowoczesną jednostką w tej strukturze.
Wydział Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych może się szczycić swoją wieloletnią tradycją i doświadczeniami, ma też wybitne osiągnięcia dydaktyczne i artystyczne. Jego absolwentami jest wielu znakomitych artystów, ludzi, którzy weszli do historii naszej kultury i tworzą ją dzisiaj. Trzon profesorskiej kadry stanowią zawsze uznani twórcy.
Specyfiką Wydziału Rzeźby jest kontynuacja i rozwój wartości artystycznych i dydaktycznych wypracowanych od reaktywowania ASP po II wojnie światowej aż do czasów współczesnych. Obecni pedagodzy są wychowankami profesorów, którzy tworzyli strukturę Wydziału i wnosili własne, oryginalne koncepcje dydaktyczne. Od utworzenia trzech równoważnych pracowni mistrzowskich: Mariana Wnuka, Franciszka Strynkiewicza oraz Jerzego Jarnuszkiewicza, uzupełnianych przez pracownie projektowania Oskara Hansena oraz medalierstwa Józefa Aumillera, datuje się ciągłość rozwojowa, charakteryzująca się rzetelnymi studiami warsztatowymi i otwarciem na innowacje wynikające z przemian w sztuce. Dzięki ich organizacyjnej i dydaktycznej działalności Wydział Rzeźby stał się jednym z najbardziej znaczących w skali Uczelni, a w gronie nauczycieli akademickich znaleźli się profesorowie: Ludwika Nitschowa, Zofia Demkowska, Gustaw Zemła, Jan Kucz, Grzegorz Kowalski, Stanisław Słonina, Tadeusz Łodziana, Adam Roman, Stanisław Kulon, Piotr Gawron, Bogdan Chmielewski, Zofia Glazer, Wanda Paklikowska-Winnicka, Wanda Golakowska, Bogusław Szwacz. Tę mistrzowską klasę i dydaktykę kontynuują obecnie profesorowie: Adam Myjak, Janusz Pastwa, Mariusz Woszczyński oraz samodzielni pracownicy naukowi: Małgorzata Dmitruk, Małgorzata Gurowska, Hanna Jelonek, Maciej Aleksandrowicz, Stanisław Brach, Jakub Łęcki, Roman Pietrzak, Rafał Rychter, Romuald Woźniak, Grzegorz Witek, Andrzej Sołyga.
Koncepcja kształcenia opiera się na założeniu, że absolwent powinien posiadać wiele różnych umiejętności aby móc odnaleźć się w złożoności współczesnego świata. Uczelnia przykłada dużą wagę do wyposażenia go w narzędzia, dzięki którym będzie mógł świadomie wypełniać funkcję społeczną jaka mu przypadła z tytułu bycia artystą – rzeźbiarzem. Talent i umiejętności jakie posiada nasz absolwent winien być spożytkowany w krzewieniu wartości istotnych dla naszej formacji społecznej. W tym celu, oprócz edukacji związanej bezpośrednio z twórczością rzeźbiarską zapewniamy gruntowne wykształcenie humanistyczne z uwzględnieniem obszarów wiedzy z zakresu historii sztuki, zagadnień sztuki współczesnej, języków obcych, literatury, historii, teorii kultury, filozofii, prawa autorskiego, komunikacji społecznej, antropologii kultury. Program obejmuje elementy związane z często podejmowaną przez artystów rolą menadżera kultury i animatora działań dla środowisk lokalnych.
Pozwolą Państwo, że przytoczę tu istotny komentarz Pana Prof. Janusza Pastwy: “Jaki jest Wydział Rzeźby dzisiaj ? Na pewno nie dokonaliśmy rewolucji, ponieważ nie było co burzyć, wiele metod dydaktycznych i dziś się sprawdza. Natomiast podlegamy ciągłej ewolucji. Poszerza się oferta dydaktyczna. Mogliśmy to uczynić, bo diametralnie zmieniła się sytuacja lokalowa Wydziału. Otrzymaliśmy nowy gmach przy ulicy Spokojnej, również kilka pracowni funkcjonuje też w nowym gmachy przy Wybrzeżu Kościuszkowskim. To są przestrzenie funkcjonujące w oparciu o najnowsze osiągnięcia techniki wyposażone według współczesnych wymogów, tworząc bardziej komfortowe warunki do studiowania. Sądzę, że Wydział prezentuje strukturę bliską problemom podejmowanym przez sztukę współczesną. Jesteśmy otwarci na eksperyment i czynimy to. Jednak w dalszym ciągu istotnym elementem kształcenia, tego swoistego budowania warsztatu rzeźbiarskiego, jest studium natury, które łączy w sobie całe spektrum zagadnień czysto rzeźbiarskich. Te różnorodne działania dydaktyczne służą jednemu, czyli takiemu kształcenia studenta aby był On przygotowany do wyzwań współczesnego świata, którego częścią jest sztuka. Przygotowany tak by mógł się w niej odnaleźć i jako rzeźbiarz mówić swoim indywidualnym językiem”.
Podstawowym kryterium programowym naszego Wydziału jest przede wszystkim: wielopłaszczyznowość studiów oraz wprowadzenie w życie założeń, polegających na integracji i całościowym pojmowaniu problematyki rzeźbiarskiej we wszystkich jej aspektach. Obecnie student może dokonywać wyboru według własnych predylekcji i intelektualnych przesłanek: od rzeźby kreowanej w oparciu o studium z natury po koncepcję rzeźby, rozumianą jako wyszukaną i wystudiowaną formę “czasoprzestrzeni”. Wyróżnikiem programowym jest także obligatoryjny wybór przez studenta, jednej z dwóch, pracowni specjalizacji.
Wyraźna indywidualizacja programowa Pracowni Rzeźby dają studentowi szansę poznania procesu twórczego opartego zarówno na tradycyjnym studium z natury, także poprzez koncepcję rzeźby rozumianej jako złożona forma czasoprzestrzenna, aż po interdyscyplinarne działania przestrzenne, czy aktywność w przestrzeni publicznej. Możliwości swobodnego wyboru wiodących pracowni rzeźby, specjalizacji i technik rzeźbiarskich są wynikiem założonego przed laty systemu indywidualizacji kształcenia. Student ma także prawo wyboru pracowni o podobnym zakresie dydaktycznym na innych Wydziałach ASP.
Generalnie, proces kształcenia (szczególnie w pracowniach wiodących) opiera się na bardzo zindywidualizowanym kontakcie dydaktyk – student. Służy bowiem wyodrębnieniu tych najbardziej indywidualnych predyspozycji przyszłego artysty.
Bardzo cenimy sobie częste wyjazdy naszych studentów na stypendia zagraniczne, oraz ich samodzielny udział w konkursach projektowych. Od wielu lat intensywnie działają Koła Naukowe Wydziału Rzeźby, realizując zarówno pozadydaktyczne projekty badawcze, jak i szeroko pojętą animację kulturalną – to również ważne pola szukania aktywności indywidualnej.
W roku akademickim 2011/2012 wprowadzono nową strukturę Wydziału. A oto ona: mamy teraz trzy katedry: Katedra Rzeźby, Katedra Rysunku i Malarstwa, Katedra Działań Przestrzennych oraz Zakład Technik Rzeźbiarskich.
dr hab. Rafał Rychter prof. uczelni